Porządna wieża
Varso Tower jest drugim budynkiem Normana Fostera w Warszawie. Wyróżnia się ona klasyczną strukturą wieżowca. Taras widokowy będzie dostępny dla zwiedzających.
Ze swoim cokołem, bryłą główną i zwieńczeniem, Varso Tower prezentuje klasyczne atrybuty wieżowca. Szczyt budynku ma wielopoziomową konstrukcję, wyraźnie dążącą ku górze, której kulminacją jest maszt. Każde cztery kondygnacje elewacji pięter biurowych zostały przez architektów z biura Fosters+Partners scalone w wizualne ramy. Nadaje to bryle przyjemne proporcje, a dzięki szczelinom wentylacyjnym umieszczonym w ramie umożliwia budynkowi częściową naturalną wentylację.
Trzyczęściowy podział wieżowca odpowiada funkcjom wewnątrz budynku. Zarówno ponadprzeciętnie wysoki parter, jak i najwyższe piętra są ogólnodostępne, tak jak powinno być w ‹dobrym› wieżowcu. Obsadzony drzewami hol z kawiarnią, przypominający atrium IBM w Nowym Jorku, stanowi serce Varso Tower na parterze. Stąd dociera się do pasażu Varso 1 i 2, a wysoki korytarz z artystycznie zaprojektowanymi ceramicznymi ścianami prowadzi do lobby wieżowca. Schodami ruchomymi można dostać się do wind na dwóch poziomach. Gdy zakończą się negocjacje z PKP, pasażerowie kolei będą mieli bezpośredni dostęp z dworca centralnego do nowej inwestycji.
Varso Place, 2022
Ulica Chmielna, Warszawa
Inwestor: HB Reavis, Luxemburg
Autorzy: Foster + Partners, London (Varso Tower), HRA Architekci, Warschau (Varso 1, Varso 2)
Certyfikaty Varso Tower: BREEAM Outstanding, WELL Gold Certification
Dla odwiedzających Varso Tower będą dostępne od przyszłego roku dwie panoramiczne windy jadące z holu bezpośrednio na 49. Piętro. Tam na dachu znajduje się obsadzony drzewami ogród z kawiarnią i barem (planowana restauracja poniżej padła ofiarą pandemii). Kolejna winda prowadzi na 53. Piętro, na otwarty ze wszystkich stron taras znajdujący się na wysokości 230 metrów.
Zobacz także: «Wieżowcowe ‹Monopoly›»
Autor: Werner Huber (ur. 1964) jest z wykształcenia architektem. Od 2001 roku jest redaktorem działu architektury w czasopiśmie ‹Hochparterre›, a od 2019 roku jest jednym z trzech dyrektorów zarządzających tego wydawnictwa. Warszawę odwiedził po raz pierwszy latem 1986 roku. Od tego czasu nieprzerwanie pasjonuje się rozwojem architektonicznym i urbanistycznym miasta. Kilkukrotnie pisał także do magazynu ‹Architektura murator›.
Tłumaczenie: Katarzyna Kołowiecka, Michał Muszyński
Redakcja: Łukasz Pietrzak, Daniel Brylewski
Foster na wschodzie Europy
Varso Tower nie jest pierwszą realizacją Foster + Partners w Warszawie. W 2003 roku Foster zaprojektował biurowiec Metropolitan na Placu Piłsudskiego. Niedługo później w Moskwie zaprojektował nowy kwartał miejski w miejscu dawnego hotelu Rossija. Projekt ten pozostał na papierze, podobnie jak koncepcja Russia Tower. Zbudować udało się Fosterowi za to siedzibę Russian Copper Company w Jekaterynburgu. Pod koniec 2022 r. nagłówki gazet obiegła wiadomość, że Norman Foster i jego Foster Foundation przedstawili plan generalny dla zniszczonego wojną Charkowa w Ukrainie. Podobno burmistrz tego miasta zwrócił się osobiście z tym zadaniem do Fostera, aby skierować uwagę świata na jego miasto - udany chwyt PR. Nie jest niczym niezwykłym, że planowanie odbudowy rozpoczyna się, mimo że wojna wciąż trwa; tak było również w Warszawie w latach czterdziestych. Ale czy Ukraińcy w Charkowie, mieście o wspaniałej historii architektonicznej i współczesnej architekturze, naprawdę potrzebują fachowej wiedzy brytyjskiego lorda? W pierwszych latach po upadku komunizmu Polacy nazywali budynki zaprojektowane gdzieś przez zagranicznych architektów, a następnie przeniesione do Warszawy ‹architekturą helikopterową›.
